توضیحات
کتاب کاربرد صندلی خالی در رواندرمانی راهنمای درمانگران و نوشته دکتر شهربانو قهاری می‌باشد که توسط انتشارات دانژه منتشر شده است.
کتاب کاربرد صندلی خالی در رواندرمانی شامل ۱۴ فصل است که در آغاز مبانی نظری شیوه‌ی صندلی خالی در رواندرمانی را توضیح می‌دهد.
در فصول دیگر این اثر کاربرد این فنون در موارد گوناگون نظر سوگ، تجارب آسیب‌زا، آزارهای جنسی، ناتوانی در تصمیم‌گیری، مصاحبه انگیزشی، اهمال‌کاری، اعتیاد، آشتی با خود، وسواس، افکار خودکشی و تغییر ذهنیت‌ها را با ذکر مثال و ظرافت‌های استفاده از این شیوه در هر مورد به تفصیل بیان می‌شود.
امید است روان‌درمانگران و مشاوران از مطالعه کتاب کاربرد صندلی خالی در رواندرمانی استفاده لازم را ببرند.
صندلی خالی فنی هیجانی است که از طریق آن می‌توان بین درمان‌جو و بخش‌های مختلف درون وی گفت‌وگویی برقرار کرد و «کار ناتمام» درمان جویان را تمام کرد.
این فن ابتدا توسط جاکوب مورنو مبتکر سایکو دراما معرفی شد و فردریک پرلز رهبر مکتب گشتالت درمانی از این فن در موقعیت‌های بالینی استفاده زیادی کرد.
بعدها درمانگران پیرو رواندرمانی تلفیقیِ این فن را در کار با بسیاری از بیماران با تشخیص‌های مختلف به کار گرفتند و نتایج درخشانی کسب کردند. در این فن از فرد خواسته می‌شود روبه روی یک صندلی خالی بنشیند و با یک فرد، شیء یا بخشی از خودش حرف بزند.
در مواردی هم ممکن است لازم باشد که فرد نه با یک صندلی بلکه با چند صندلی خالی حرف بزند. هرکدام از صندلی‌ها نمادی از افراد مهم بیرون یا بخش‌های مختلف درون مراجع هستند.
گفت‌وگوی درمانی بین بخش‌های مختلف به شیوه‌ای خلاق صورت می‌گیرد که نشانه‌‌ای است از تلفیق خلاقانه‌ی هنر و علم. از آنجایی که این فن یک فن هیجانی قوی است، باید مطمئن شوید که بیمار با آن راحت است و آن را پذیر است و نیز بهتر است تمرین‌ها را به‌آرامی پیش ببرید.
قربانیان آزارهای جنسی، افرادی که در تصمیم‌گیری ناتوان هستند، مراجعانی که با سوگ حل نشده یا سوگ پیچیده دست‌وپنجه نرم می‌کنند، افراد خودکشی گرا، معتادان، افراد افسرده و نیز کسانی که در مقابله با انتقادگر درون ناتوان هستند، از این فن بسیار سود می‌برند.
در سال‌های اخیر یانگ (Young) و کلاگ (Klog) از این فن برای برقراری گفت‌وگو بین ذهنیت‌های (Mode) مختلف با بزرگ‌سال سالم در طرحوار درمانی (schema therapy) بهره فراوانی بردند.
این فن به همراه فن تصویرسازی ذهنی (imagery) به یکی از فنون قوی و مؤثر برای تغییر طرح‌واره‌های ناسازگار اولیه و ذهنیت‌های ناسالم و بیمارگونه به شمار می‌رود.
در کتاب کاربرد صندلی خالی در رواندرمانی با چگونگی استفاده از این فن برای مراجعان مختلف آشنا می‌شوید. ذکر مثال‌های ارائه‌شده گزارشی است از تجارب بالینی با درمان‌جویانی که طی سال‌های ۱۳۸۸ تاکنون در انستیتو روان‌پزشکی تهران و مطب شخصی با آن‌ها ملاقات داشته‌ام.
در کتاب کاربرد صندلی خالی در رواندرمانی برای روان‌درمانگران اهداف درمانی در صندلی خالی به شرح زیر آمده است:
- آشکارسازی صداهای درونی و فرصت دادن به آن‌ها برای اظهارنظر
- برقراری گفت‌وگو بین جنبه‌های مختلفی از بیمار که هرگز فرصت ابراز وجود پیدا نکرده‌اند.
- توانمندسازی بیماران برای تجربه دو یا چند صدا یا ذهنیت دریک زمان. در واقع به جای اینکه چرخش‌های خلقی را تجربه کند، با ذهنیت‌ها گفت‌وگو می‌کند. این اقدام به تنظیم هیجانی منجر می‌شود.
- فراهم کردن شرایط لازم برای اینکه بیمار بتواند احساسات فرونشانده‌اش را به صندلی خالی ابراز کند. کار مجدد روی خاطره آسیب‌زا یا «کار ناتمام» به آزادسازی فردی که درگیر تجارب دردناک گذشته است، منجر می‌شود.
- به چالش کشیدن صداهای آسیب‌زا، یا صداهایی که در تجارب دردناک در گذشته ریشه دارند و رفتار فرد را بازداری یا تحریف می‌کنند.
- ایجاد و تقویت صداهای سالم به‌منظور کمک به افراد تا از منظر یک فرد قاطع، خلاق و کارآمد با دنیا ارتباط برقرار کنند.
- تقویت یک خود قاطع تا بیمار بتواند خواسته‌ها و نیازهای درونی را بپذیرد و ارضا کند درخواست‌های خود را قاطعانه مطرح در صورت نیاز به دیگران «نه» بگوید با خود و دیگران به صلح برسد.
مطالعه‌ی این کتاب را هم به شما پیشنهاد می‌کنیم.
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.